می خواهم با واژه ها حسی را كه در درونم هست بیان كنم، حسی اهورایی در وجود یك انسان خاكی. در میان واژه های عالم می گردم تا واژه ای را پیدا كنم. عشق، محبت، دوست داشتن، خسته شده ام از این واژه های كلیشه ای. از این واژه هایی كه هزاران سال است انسان از آنها استفاده یا سوءاستفاده كرده است. این واژه ها زمینی اند. پر از وسوسه. پر از شهوت. باید واژه ای خلق كرد. واژه ای اهورایی برای حسی اهورایی.
اما افسوس. زمانی كه آسمانی ترین واژه ها از زبانم می گذرند، زمینی می شوند. چاره ای نیست جز خلق واژه سكوت. با سكوت، این حس اهورایی در وجود خاکی ام، هیچ گاه زمینی نخواهد شد.