من با صدای یك آواز، من با ترانه یك نگاه كه هر روز تا اعماق وجودم راه دارد، مست می‌شوم. من حتی از نگاه پر از ظلمت و پوچی مردگان هم به زیبایی برگ می‌روم و با فكرها و خیال‌هایی كه زندگی را می‌سازند، به انتهای یك تبسم رسیده‌ام. من آخر اشك‌ها و لبخندها را گشته ام و با تمام وجود بودنت را دیده ام. من حتی لذت عذابی وصف نا‌شدنی را هم چشیده‌ام و دیگر وجودت را در تمامی نگاه‌های سرشار، در تمامی آسمان‌ها و دریاها می‌بینم.
پی‌نوشت: من هیچ مشکلی ندارم. همه جا امن و امان است. من امیدوارم. به قول آن بنده خدا : «جانمازم چشمه، مهرم نور، دشت سجاده من» به جان شما ...