مدام به سه سطر آخر وصیت نامه آقای خمینی فکر می‌کنم. یا ایتها النفس المطمئنه، ارجعی الی ربک راضیة مرضیة، فادخلی فی عبادی، فادخلی جنتی.
چه اعتماد به نفس غریبی داشته این آدم. این جسارتی که ایدئولوژی‌اش را زیر بغلش می‌زند، به یک ملت تفهیم می‌کند، مشت‌ها را گره می‌زند، از تورق کتاب‌هایش بیرون می‌جهد و پیش می‌افتد، برایم جالب است.