نمایشگاه نرم‌افزارهای چندرسانه‌ای و رسانه‌های دیجیتالی دیروز به پایان رسید و ما هم درب غرفه نشریه خودمان را بستیم و برگشتیم.
مثل جشنواره قبلی این‌بار هم پرشین‌بلاگ و بچه‌های گل‌اش بودند که همت کردند و برای حضور نشریات الکترونیک وارد عمل شدند. علی‌الخصوص آقایان خلیقی و رمضانی و هنرپرور و دانش که زحمات بسیاری را متحمل شدند. با تلفن پرشین‌بلاگ از حضور شرقیان و چهار نشریه دیگر در این جشنواره مطلع شدیم. اما وقتی برای گرفتن غرفه و امور مربوط به آن وارد عمل شدیم، متوجه شدیم که سازمان ملی جوانان قصد دارد ما و دیگر نشریات الکترونیک را در غرفه بزرگ خودش جادهد و بالای سر همه ما بنویسد : سازمان ملی جوانان. بعد از تماسی که با بچه‌های دیگر نشریات گرفتم قرار شد به نمایندگی از دیگر نشریات در مورد شرکت یا عدم شرکت در نمایشگاه تصمیم بگیرم. من به نماینده سازمان ملی گفتم که یا به ما غرفه مستقل می‌دهید و بالای سرمان نام نشریه خودمان را می‌نویسید یا ما عطای جشنواره را به لقایش می‌بخشیم. نماینده سازمان هم با ما کنار نیامد و ما در حال خروج از سالن بودیم که نماینده دبیر جشنواره مهندس میرابراهیمی ما را برگرداند و یک غرفه ۳۶ متری را نشان‌مان داد و گفت : آقا این مال شما. غرفه بزرگ را با چند تکه حصیر، تعدادی صندلی، تعدادی میز کوچک و بزرگ و کلی شیرینی مرتب کردیم وغرفه شد پاتوق بلاگرها و نویسندگان نشریه. یک دستگاه چای‌ساز هم داشتیم و یک کافه درست و حسابی راه انداختیم.
هر کس فقط یک ساعت به غرفه ما آمد و رفت فهمید امین افشار از همه بیشتر زحمت کشید و فعالیت کرد. جلال و محمد واقعا سنگ تمام گذاشتند. طناز و سارا و سارا هم واقعا همکاری خوبی داشتند. مخصوصا که خیلی هم این ۳ تا را اذیتشان کردم.
خیلی‌ها آمدند و درباره این‌که نشریه اینترنتی چیست پرسیدند و دانستند. با خیلی دانشجوها و مردم عادی به گفتگو نشستیم. دوستانمام را هم دیدیم.