نزدیکی

این که تو داری

قیامت است

نه قامت

وین نه تبسم

که

معجز است و کرامت

هر که 

تماشای

روی چون قمرت

کرد

روی

سپر کرد

پیش تیر ملامت

هر شب و روزی

که

بی تو

می‌رود از عمر

هر نفسی

می‌رود

هزار ندامت (*)

-----------------

لبانت به ظرافت شعر

شهوانی‌ترین بوسه را به چنان شرمی مبدل می‌کند

که جاندار غارنشین از آن سود می‌جوید

تا به صورت انسان درآید

و گونه‌هایت با دو شیار مورب

که غرور تو را هدایت می‌کنند

و سرنوشت مرا (**)

-----------------

ماهی خاردار من، هاپوی من، تمساح‌کوچولوی من، زن فوق‌العاده‌ام، یک میلیارد بار تو را می‌بوسم و در آغوش می‌فشارم. قبل از این‌که برایم یک پسر یا دختر کوچولو به دنیا نیاورده‌ای، از من جدا نشو. (***)

صد تا، هزار تا، ده هزارتا خسته‌ام. فردا کله سحر دارم می‌روم کوه. تنها. آخ یادم رفت. تو هم هستی. آن‌قدر نزدیکی که فکر می‌کنم تنها خواهم رفت. 

* سعدی

** بامداد - آیدا در آینه

*** مجموعه نامه‌های چخوف به همسرش، ۲۷ اوت ۱۹۰۲.