کیفیت یک جمع با تعداد نفرات حاضر در آن جمع رابطه عکس دارد. یعنی هر چی تعداد آدمای اون جمع بیشتره، کیفیت اون جمع کمتره. اصلنم ربطی به کیفیت تک‌تک آدمای حاضر در اون جمع نداره. چه بسا هرکدوم به تنهایی آدمای جالب و قابل تاملی باشن. دلیلش هم اینه که نمی‌دونم چرا، اما آدما توی جمع‌های کوچک‌تر، کیفیت‌های بیشتری از خودشون بروز می‌دن در حالی که همون آدما با بزرگ‌تر شدن جمع، آدم‌های سطحی‌تر و حوصله سربری می‌شن.
امتحان کنید. با یه آدم دوتایی برید قدم بزنید. بعد یه روز دیگه باهاش در یه مهمونی شرکت کنید. بعد رفتاراش و نگاهش رو به همه مسائل دور و بر مقایسه کنید. به یک شکاف فاحش کیفی می‌رسید بین رفتاراش در اون دو حالت.
برا همین اگر اولین بار با کسی در یه جمع آشنا شدید اصلن راجع به رفتارش قضاوت جامعی نکنید. بهش فرصت بدید که در یه جمع دو یا سه نفره هم خودش رو نشون بده. همین‌طور اگر با یه آدمی در یه دیدار خصوصی آشنا شدید، بعد باهاش تو یه جمع بزرگ‌تر شرکت کردید از رفتارش تو اون جمع شوکه نشید. این همون آدمه.
این تئوری تقریبا (و نه دقیقا) همون قضیه جوگیر شدن آدماس که می‌گیم فلانی آدم خوبیه اما الان جوگیر شده.