وختی حقی داریم که متصور شدیم پامال شده و وختی فکر می‌کنیم صاحب حق‌الناسی بودیم که کسی نادیده‌ش گرفته احساس خوب و آرامش‌بخشیه که بگیم مثلن خدایا نزار از گلوش بره پایین. حس شیرین انتقام توشه. سخته که ازش بگذری. بگی بی‌خیال، من گذشتم. بعد با خودت فک می‌کنی اگه دیگرانم در مورد حقایی که تو پامال کردی تو زندگیت همین‌جور سفت وایساده باشن و قرار باشه وایسن، چه‌قدر دنیای سختی می‌شه. چه‌قدر دوس داری اونا هم می‌گذشتن. که می‌گفتن بی‌خیالش حالا انقدا هم آدم بدی نبود. وختی به این فک می‌کنی توام می‌گذری. حالا مهم نیست چه‌قدر واقعا حق داشتی. مهم اون مقداریه که به خودت حق می‌دی و ازش عبور می‌کنی و می‌گی بی‌خیال. آرامشی که توش هست از اون سفت وایسادنه بیشتره.