کافه هنر

دود از سیگارها بلند می‌شد. 

در کافه هنر که یک وقتی نامش هشت‌ونیم بود

مشتری‌های بیست و چند ساله 

سر میزهایشان

خاطرات بیست و چند سالگی ما را می‌خوردند

ما برای شهر اخمو خنده‌ای چیدیم